СловоРул
Морфологический разбор
караулу
имя существительное
Произношение
карау́лу
Начальная форма
караул
Тип
нарицательное
Одушевленность
неодушевлённое
Склонение
2-e склонение
Род
мужской
Число
единственное
Падеж
дательный
Склонение существительного «караулу»
падеж
ед. ч.
мн. ч.
Им.
караул
караулы
Рд.
караула
караулов
Дт.
караулу
караулам
Вн.
караул
караулы
Тв.
караулом
караулами
Пр.
карауле
караулах
Морфемный разбор (по составу) существительного «караулу»
караул
у
караул
— корень
,
у
— окончание
.