СловоРул
Морфологический разбор
караула
имя существительное
Произношение
карау́ла
Начальная форма
караул
Тип
нарицательное
Одушевленность
неодушевлённое
Склонение
2-e склонение
Род
мужской
Число
единственное
Падеж
родительный
Склонение существительного «караула»
падеж
ед. ч.
мн. ч.
Им.
караул
караулы
Рд.
караула
караулов
Дт.
караулу
караулам
Вн.
караул
караулы
Тв.
караулом
караулами
Пр.
карауле
караулах
Морфемный разбор (по составу) существительного «караула»
караул
а
караул
— корень
,
а
— окончание
.