СловоРул
Морфологический разбор
марану
имя существительное
Произношение
мара́ну
Начальная форма
маран
Тип
нарицательное
Одушевленность
одушевлённое
Склонение
2-e склонение
Род
мужской
Число
единственное
Падеж
дательный
Склонение существительного «марану»
падеж
ед. ч.
мн. ч.
Им.
маран
мараны
Рд.
марана
маранов
Дт.
марану
маранам
Вн.
марана
маранов
Тв.
мараном
маранами
Пр.
маране
маранах
Морфемный разбор (по составу) существительного «марану»
маран
у
маран
— корень
,
у
— окончание
.