СловоРул
Морфологический разбор
султану
имя существительное
Произношение
султа́ну
Начальная форма
султан
Тип
нарицательное
Склонение
2-e склонение
Род
мужской
Число
единственное
Падеж
дательный
Склонение существительного «султану»
падеж
ед. ч.
мн. ч.
Им.
султан
султаны
Рд.
султана
султанов
Дт.
султану
султанам
Вн.
одуш.
султана
султанов
неод.
султан
султаны
Тв.
султаном
султанами
Пр.
султане
султанах
Морфемный разбор (по составу) существительного «султану»
султан
у
султан
— корень
,
у
— окончание
.