Произношение | выкама́ривать |
Начальная форма | выкамаривать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | лабильный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | выкамариваю | выкамаривал | |
жен. р. | выкамаривала | |||
Ты | муж. р. | выкамариваешь | выкамаривал | выкамаривай |
жен. р. | выкамаривала | |||
Он | выкамаривает | выкамаривал | ||
Она | выкамаривала | |||
Оно | выкамаривало | |||
Мы | выкамариваем | выкамаривали | ||
Вы | выкамариваете | выкамаривали | выкамаривайте | |
Они | выкамаривают | выкамаривали |
выкамар — корень,
ива — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | выкамаривать |
Прич. страд. прош. | выкамаренный |
Прич. кр. страд. прош. | выкамарен |
Прич. страд. наст. | выкамариваемый |
Прич. кр. страд. наст. | выкамариваем |
Прич. действ. прош. | выкамаривавший |
Прич. действ. наст. | выкамаривающий |
Дееприч. наст. | выкамаривая |