СловоРул
Морфологический разбор
арнауту
имя существительное
Произношение
арнау́ту
Начальная форма
арнаут
Тип
нарицательное
Одушевленность
одушевлённое
Склонение
2-e склонение
Род
мужской
Число
единственное
Падеж
дательный
Склонение существительного «арнауту»
падеж
ед. ч.
мн. ч.
Им.
арнаут
арнауты
Рд.
арнаута
арнаутов
Дт.
арнауту
арнаутам
Вн.
арнаута
арнаутов
Тв.
арнаутом
арнаутами
Пр.
арнауте
арнаутах
Морфемный разбор (по составу) существительного «арнауту»
арнаут
у
арнаут
— корень
,
у
— окончание
.