СловоРул
Морфологический разбор
анкарцем
имя существительное
Произношение
анка́рцем
Начальная форма
анкарец
Тип
нарицательное
Одушевленность
одушевлённое
Склонение
2-e склонение
Род
мужской
Число
единственное
Падеж
творительный
Склонение существительного «анкарцем»
падеж
ед. ч.
мн. ч.
Им.
анкарец
анкарцы
Рд.
анкарца
анкарцев
Дт.
анкарцу
анкарцам
Вн.
анкарца
анкарцев
Тв.
анкарцем
анкарцами
Пр.
анкарце
анкарцах
Морфемный разбор (по составу) существительного «анкарцем»
анкарц
ем
анкар
— корень
,
ц
— суффикс
,
ем
— окончание
.