СловоРул
Морфологический разбор
анкарцу
имя существительное
Произношение
анка́рцу
Начальная форма
анкарец
Тип
нарицательное
Одушевленность
одушевлённое
Склонение
2-e склонение
Род
мужской
Число
единственное
Падеж
дательный
Склонение существительного «анкарцу»
падеж
ед. ч.
мн. ч.
Им.
анкарец
анкарцы
Рд.
анкарца
анкарцев
Дт.
анкарцу
анкарцам
Вн.
анкарца
анкарцев
Тв.
анкарцем
анкарцами
Пр.
анкарце
анкарцах
Морфемный разбор (по составу) существительного «анкарцу»
анкарц
у
анкар
— корень
,
ц
— суффикс
,
у
— окончание
.