СловоРул
Морфологический разбор
афару
имя существительное
Произношение
а́фа́ру
Начальная форма
афар
Тип
нарицательное
Одушевленность
одушевлённое
Склонение
2-e склонение
Род
мужской
Число
единственное
Падеж
дательный
Склонение существительного «афару»
падеж
ед. ч.
мн. ч.
Им.
афар
афары
Рд.
афара
афаров
Дт.
афару
афарам
Вн.
афара
афаров
Тв.
афаром
афарами
Пр.
афаре
афарах
Морфемный разбор (по составу) существительного «афару»
афар
у
афар
— корень
,
у
— окончание
.