Произношение | кувырну́т |
Начальная форма | кувырнуть |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | изъявительное |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Время | будущее |
Лицо | 3-e лицо |
Число | множественное |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
кувыр — корень,
н — суффикс,
ут — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | кувырнуть |
Прич. страд. прош. | кувырнутый |
Прич. кр. страд. прош. | кувырнут |
Прич. действ. прош. | кувырнувший |
Дееприч. прош. | кувырнувкувырнувши |
Произношение | кувы́рнут |
Начальная форма | кувырнутый |
Форма | краткое |
Залог | страдательное |
Транзитивность | переходное |
Вид | совершенный |
Время | прошедшее |
Род | мужской |
Число | единственное |
Возвратность | невозвратное |
кувыр — корень,
н — суффикс,
ут — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | кувырнуть |
Прич. страд. прош. | кувырнутый |
Прич. кр. страд. прош. | кувырнут |
Прич. действ. прош. | кувырнувший |
Дееприч. прош. | кувырнувкувырнувши |