Произношение | артикули́ровать |
Начальная форма | артикулировать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | лабильный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | артикулирую | артикулировал | |
жен. р. | артикулировала | |||
Ты | муж. р. | артикулируешь | артикулировал | артикулируй |
жен. р. | артикулировала | |||
Он | артикулирует | артикулировал | ||
Она | артикулировала | |||
Оно | артикулировало | |||
Мы | артикулируем | артикулировали | ||
Вы | артикулируете | артикулировали | артикулируйте | |
Они | артикулируют | артикулировали |
артикул — корень,
ир — суффикс,
ова — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | артикулировать |
Прич. страд. прош. | артикулированный |
Прич. кр. страд. прош. | артикулирован |
Прич. страд. наст. | артикулируемый |
Прич. кр. страд. наст. | артикулируем |
Прич. действ. прош. | артикулировавший |
Прич. действ. наст. | артикулирующий |
Дееприч. наст. | артикулируя |