Произношение | подкли́нь |
Начальная форма | подклинить |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | повелительное |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Число | единственное |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | подклиню | подклинил | |
жен. р. | подклинила | |||
Ты | муж. р. | подклинишь | подклинил | подклинь |
жен. р. | подклинила | |||
Он | подклинит | подклинил | ||
Она | подклинила | |||
Оно | подклинило | |||
Мы | подклиним | подклинили | ||
Вы | подклините | подклинили | подклиньте | |
Они | подклинят | подклинили |
под — приставка,
клин — корень,
ь — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | подклинить |
Прич. страд. прош. | подклиненный |
Прич. кр. страд. прош. | подклинен |
Прич. действ. прош. | подклинивший |
Дееприч. прош. | подклиняподклинивподклинивши |