Произношение | подикту́й |
Начальная форма | подиктовать |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | повелительное |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Число | единственное |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | подиктую | подиктовал | |
жен. р. | подиктовала | |||
Ты | муж. р. | подиктуешь | подиктовал | подиктуй |
жен. р. | подиктовала | |||
Он | подиктует | подиктовал | ||
Она | подиктовала | |||
Оно | подиктовало | |||
Мы | подиктуем | подиктовали | ||
Вы | подиктуете | подиктовали | подиктуйте | |
Они | подиктуют | подиктовали |
по — приставка,
дикт — корень,
у — суффикс,
й — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | подиктовать |
Прич. страд. прош. | подиктованный |
Прич. кр. страд. прош. | подиктован |
Прич. действ. прош. | подиктовавший |
Дееприч. прош. | подиктовавподиктовавши |