Произношение | построчи́ть |
Начальная форма | построчить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | лабильный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | построчу | построчил | |
жен. р. | построчила | |||
Ты | муж. р. | построчишь | построчил | построчи |
жен. р. | построчила | |||
Он | построчит | построчил | ||
Она | построчила | |||
Оно | построчило | |||
Мы | построчим | построчили | ||
Вы | построчите | построчили | построчите | |
Они | построчат | построчили |
по — приставка,
строч — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | построчить |
Прич. страд. прош. | построченный |
Прич. кр. страд. прош. | построчен |
Прич. действ. прош. | построчивший |
Дееприч. прош. | построчапострочивпострочивши |