Произношение | перебунтова́ть |
Начальная форма | перебунтовать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | перебунтую | перебунтовал | |
жен. р. | перебунтовала | |||
Ты | муж. р. | перебунтуешь | перебунтовал | перебунтуй |
жен. р. | перебунтовала | |||
Он | перебунтует | перебунтовал | ||
Она | перебунтовала | |||
Оно | перебунтовало | |||
Мы | перебунтуем | перебунтовали | ||
Вы | перебунтуете | перебунтовали | перебунтуйте | |
Они | перебунтуют | перебунтовали |
пере — приставка,
бунт — корень,
ова — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | перебунтовать |
Прич. страд. прош. | перебунтованный |
Прич. кр. страд. прош. | перебунтован |
Прич. действ. прош. | перебунтовавший |
Дееприч. прош. | перебунтовавперебунтовавши |