Произношение | акцентуи́ровать |
Начальная форма | акцентуировать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | двувидовой |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
акценту — корень,
ир — суффикс,
ова — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | акцентуировать |
Прич. страд. прош. | акцентуированный |
Прич. кр. страд. прош. | акцентуирован |
Прич. страд. наст. | акцентуируемый |
Прич. кр. страд. наст. | акцентуируем |
Прич. действ. прош. | акцентуировавший |
Прич. действ. наст. | акцентуирующий |
Дееприч. прош. | акцентуировав |
Дееприч. наст. | акцентуируя |