Произношение | надклю́нь |
Начальная форма | надклюнуть |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | повелительное |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Число | единственное |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | надклюну | надклюнул | |
жен. р. | надклюнула | |||
Ты | муж. р. | надклюнешь | надклюнул | надклюнь |
жен. р. | надклюнула | |||
Он | надклюнет | надклюнул | ||
Она | надклюнула | |||
Оно | надклюнуло | |||
Мы | надклюнем | надклюнули | ||
Вы | надклюнете | надклюнули | надклюньте | |
Они | надклюнут | надклюнули |
над — приставка,
клю — корень,
н — суффикс,
ь — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | надклюнуть |
Прич. страд. прош. | надклюнутый |
Прич. кр. страд. прош. | надклюнут |
Прич. действ. прош. | надклюнувший |
Дееприч. прош. | надклюнувнадклюнувши |