Произношение | кура́жимо |
Начальная форма | куражимый |
Форма | краткое |
Залог | страдательное |
Транзитивность | переходное |
Вид | несовершенный |
Время | настоящее |
Род | средний |
Число | единственное |
Возвратность | невозвратное |
падеж | ед. ч. | мн. ч. | |||
---|---|---|---|---|---|
муж. р. | жен. р. | ср. р. | |||
Им. | куражимый | куражимая | куражимое | куражимые | |
Рд. | куражимого | куражимой | куражимого | куражимых | |
Дт. | куражимому | куражимой | куражимому | куражимым | |
Вн. | одуш. | куражимого | куражимую | куражимое | куражимых |
неод. | куражимый | куражимые | |||
Тв. | куражимым | куражимойкуражимою | куражимым | куражимыми | |
Пр. | куражимом | куражимой | куражимом | куражимых | |
Не скл. | куражим | куражима | куражимо | куражимы |
кураж — корень,
имо — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | куражить |
Прич. страд. прош. | кураженный |
Прич. кр. страд. прош. | куражен |
Прич. страд. наст. | куражимый |
Прич. кр. страд. наст. | куражим |
Прич. действ. прош. | кураживший |
Прич. действ. наст. | куражащий |
Дееприч. наст. | куража |