Произношение | разулыба́лось |
Начальная форма | разулыбаться |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | изъявительное |
Транзитивность | непереходный |
Вид | совершенный |
Время | прошедшее |
Род | средний |
Число | единственное |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | возвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | разулыбаюсь | разулыбался | |
жен. р. | разулыбалась | |||
Ты | муж. р. | разулыбаешься | разулыбался | разулыбайся |
жен. р. | разулыбалась | |||
Он | разулыбается | разулыбался | ||
Она | разулыбалась | |||
Оно | разулыбалось | |||
Мы | разулыбаемся | разулыбались | ||
Вы | разулыбаетесь | разулыбались | разулыбайтесь | |
Они | разулыбаются | разулыбались |
раз — приставка,
улыб — корень,
а — суффикс,
л — суффикс,
о — окончание,
сь — постфикс.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | разулыбаться |
Прич. действ. прош. | разулыбавшийся |
Дееприч. прош. | разулыбавшись |