Произношение | бонмоти́сту |
Начальная форма | бонмотист |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | одушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | единственное |
Падеж | дательный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | бонмотист | бонмотисты |
Рд. | бонмотиста | бонмотистов |
Дт. | бонмотисту | бонмотистам |
Вн. | бонмотиста | бонмотистов |
Тв. | бонмотистом | бонмотистами |
Пр. | бонмотисте | бонмотистах |
бонмот — корень,
ист — суффикс,
у — окончание.