Произношение | перешепчу́т |
Начальная форма | перешептать |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | изъявительное |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Время | будущее |
Лицо | 3-e лицо |
Число | множественное |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | перешепчу | перешептал | |
жен. р. | перешептала | |||
Ты | муж. р. | перешепчешь | перешептал | перешепчи |
жен. р. | перешептала | |||
Он | перешепчет | перешептал | ||
Она | перешептала | |||
Оно | перешептало | |||
Мы | перешепчем | перешептали | ||
Вы | перешепчете | перешептали | перешепчите | |
Они | перешепчут | перешептали |
пере — приставка,
шепч — корень,
ут — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | перешептать |
Прич. страд. прош. | перешептанный |
Прич. кр. страд. прош. | перешептан |
Прич. действ. прош. | перешептавший |
Дееприч. прош. | перешептавперешептавши |