Произношение | образу́мить |
Начальная форма | образумить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | образумлю | образумил | |
жен. р. | образумила | |||
Ты | муж. р. | образумишь | образумил | образумь |
жен. р. | образумила | |||
Он | образумит | образумил | ||
Она | образумила | |||
Оно | образумило | |||
Мы | образумим | образумили | ||
Вы | образумите | образумили | образумьте | |
Они | образумят | образумили |
об — приставка,
раз — приставка,
ум — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | образумить |
Прич. страд. прош. | образумленный |
Прич. кр. страд. прош. | образумлен |
Прич. действ. прош. | образумивший |
Дееприч. прош. | образумяобразумивобразумивши |