Произношение | наме́стничать |
Начальная форма | наместничать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | наместничаю | наместничал | |
жен. р. | наместничала | |||
Ты | муж. р. | наместничаешь | наместничал | наместничай |
жен. р. | наместничала | |||
Он | наместничает | наместничал | ||
Она | наместничала | |||
Оно | наместничало | |||
Мы | наместничаем | наместничали | ||
Вы | наместничаете | наместничали | наместничайте | |
Они | наместничают | наместничали |
на — приставка,
мест — корень,
н — суффикс,
ича — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | наместничать |
Прич. действ. прош. | наместничавший |
Прич. действ. наст. | наместничающий |
Дееприч. наст. | наместничая |