Произношение | инсинуи́ровав |
Начальная форма | инсинуировать |
Транзитивность | переходное |
Вид | совершенный |
Время | прошедшее |
Возвратность | невозвратное |
инсину — корень,
ир — суффикс,
ова — суффикс,
в — суффикс.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | инсинуировать |
Прич. страд. прош. | инсинуированный |
Прич. кр. страд. прош. | инсинуирован |
Прич. страд. наст. | инсинуируемый |
Прич. кр. страд. наст. | инсинуируем |
Прич. действ. прош. | инсинуировавший |
Прич. действ. наст. | инсинуирующий |
Дееприч. прош. | инсинуировав |
Дееприч. наст. | инсинуируя |