СловоРул
Морфологический разбор
харкуну
имя существительное
Произношение
харкуну́
Начальная форма
харкун
Тип
нарицательное
Одушевленность
одушевлённое
Склонение
2-e склонение
Род
мужской
Число
единственное
Падеж
дательный
Склонение существительного «харкуну»
падеж
ед. ч.
мн. ч.
Им.
харкун
харкуны
Рд.
харкуна
харкунов
Дт.
харкуну
харкунам
Вн.
харкуна
харкунов
Тв.
харкуном
харкунами
Пр.
харкуне
харкунах
Морфемный разбор (по составу) существительного «харкуну»
харкун
у
харкун
— корень
,
у
— окончание
.