Произношение | парафи́ньте |
Начальная форма | парафинить |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | повелительное |
Транзитивность | переходный |
Вид | несовершенный |
Число | множественное |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | парафину | парафинил | |
жен. р. | парафинила | |||
Ты | муж. р. | парафинишь | парафинил | парафинь |
жен. р. | парафинила | |||
Он | парафинит | парафинил | ||
Она | парафинила | |||
Оно | парафинило | |||
Мы | парафиним | парафинили | ||
Вы | парафините | парафинили | парафиньте | |
Они | парафинят | парафинили |
парафин — корень,
ь — суффикс,
те — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | парафинить |
Прич. страд. прош. | парафиненный |
Прич. кр. страд. прош. | парафинен |
Прич. страд. наст. | парафинимый |
Прич. кр. страд. наст. | парафиним |
Прич. действ. прош. | парафинивший |
Прич. действ. наст. | парафинящий |
Дееприч. наст. | парафиня |