Произношение | увё́ртывать |
Начальная форма | увертывать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | увертываю | увертывал | |
жен. р. | увертывала | |||
Ты | муж. р. | увертываешь | увертывал | увертывай |
жен. р. | увертывала | |||
Он | увертывает | увертывал | ||
Она | увертывала | |||
Оно | увертывало | |||
Мы | увертываем | увертывали | ||
Вы | увертываете | увертывали | увертывайте | |
Они | увертывают | увертывали |
у — приставка,
верт — корень,
ыва — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | увертывать |
Прич. страд. наст. | увертываемый |
Прич. кр. страд. наст. | увертываем |
Прич. действ. прош. | увертывавший |
Прич. действ. наст. | увертывающий |
Дееприч. наст. | увертывая |