Произношение | субордина́рить |
Начальная форма | субординарить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | субординарю | субординарил | |
жен. р. | субординарила | |||
Ты | муж. р. | субординаришь | субординарил | субординарь |
жен. р. | субординарила | |||
Он | субординарит | субординарил | ||
Она | субординарила | |||
Оно | субординарило | |||
Мы | субординарим | субординарили | ||
Вы | субординарите | субординарили | субординарьте | |
Они | субординарят | субординарили |
суб — приставка,
ординар — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | субординарить |
Прич. действ. прош. | субординаривший |
Прич. действ. наст. | субординарящий |
Дееприч. наст. | субординаря |