Произношение | францу́зить |
Начальная форма | французить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | францужу | французил | |
жен. р. | французила | |||
Ты | муж. р. | французишь | французил | французь |
жен. р. | французила | |||
Он | французит | французил | ||
Она | французила | |||
Оно | французило | |||
Мы | французим | французили | ||
Вы | французите | французили | французьте | |
Они | французят | французили |
француз — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | французить |
Прич. действ. прош. | французивший |
Прич. действ. наст. | французящий |
Дееприч. наст. | французя |