Произношение | умурлы́кать |
Начальная форма | умурлыкать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | умурлыкаю | умурлыкал | |
жен. р. | умурлыкала | |||
Ты | муж. р. | умурлыкаешь | умурлыкал | умурлыкай |
жен. р. | умурлыкала | |||
Он | умурлыкает | умурлыкал | ||
Она | умурлыкала | |||
Оно | умурлыкало | |||
Мы | умурлыкаем | умурлыкали | ||
Вы | умурлыкаете | умурлыкали | умурлыкайте | |
Они | умурлыкают | умурлыкали |
у — приставка,
мур — корень,
лы — суффикс,
к — суффикс,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | умурлыкать |
Прич. действ. прош. | умурлыкавший |
Дееприч. прош. | умурлыкавумурлыкавши |