Произношение | умару́хать |
Начальная форма | умарухать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
у — приставка,
мару — корень,
х — суффикс,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | умарухать |
Прич. страд. прош. | умаруханный |
Прич. кр. страд. прош. | умарухан |
Прич. действ. прош. | умарухавший |
Дееприч. прош. | умарухавумарухавши |