Произношение | умару́ханный |
Начальная форма | умаруханный |
Форма | полное |
Залог | страдательное |
Транзитивность | переходное |
Вид | совершенный |
Время | прошедшее |
Род | мужской |
Число | единственное |
Возвратность | невозвратное |
Варианты | умаруханный | умаруханный |
Одушевленность | неодушевлённое | |
Падеж | именительный | винительный |
у — приставка,
марух — корень,
а — суффикс,
нн — суффикс,
ый — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | умарухать |
Прич. страд. прош. | умаруханный |
Прич. кр. страд. прош. | умарухан |
Прич. действ. прош. | умарухавший |
Дееприч. прош. | умарухавумарухавши |