Произношение | уви́нчиваться |
Начальная форма | увинчиваться |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | возвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | увинчиваюсь | увинчивался | |
жен. р. | увинчивалась | |||
Ты | муж. р. | увинчиваешься | увинчивался | увинчивайся |
жен. р. | увинчивалась | |||
Он | увинчивается | увинчивался | ||
Она | увинчивалась | |||
Оно | увинчивалось | |||
Мы | увинчиваемся | увинчивались | ||
Вы | увинчиваетесь | увинчивались | увинчивайтесь | |
Они | увинчиваются | увинчивались |
у — приставка,
винч — корень,
ива — суффикс,
ть — окончание,
ся — постфикс.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | увинчиваться |
Прич. действ. прош. | увинчивавшийся |
Прич. действ. наст. | увинчивающийся |
Дееприч. наст. | увинчиваясь |