Произношение | уви́нчивать |
Начальная форма | увинчивать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | увинчиваю | увинчивал | |
жен. р. | увинчивала | |||
Ты | муж. р. | увинчиваешь | увинчивал | увинчивай |
жен. р. | увинчивала | |||
Он | увинчивает | увинчивал | ||
Она | увинчивала | |||
Оно | увинчивало | |||
Мы | увинчиваем | увинчивали | ||
Вы | увинчиваете | увинчивали | увинчивайте | |
Они | увинчивают | увинчивали |
у — приставка,
винч — корень,
ива — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | увинчивать |
Прич. страд. наст. | увинчиваемый |
Прич. кр. страд. наст. | увинчиваем |
Прич. действ. прош. | увинчивавший |
Прич. действ. наст. | увинчивающий |
Дееприч. наст. | увинчивая |