Произношение | увенча́ться |
Начальная форма | увенчаться |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | возвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | увенчаюсь | увенчался | |
жен. р. | увенчалась | |||
Ты | муж. р. | увенчаешься | увенчался | увенчайся |
жен. р. | увенчалась | |||
Он | увенчается | увенчался | ||
Она | увенчалась | |||
Оно | увенчалось | |||
Мы | увенчаемся | увенчались | ||
Вы | увенчаетесь | увенчались | увенчайтесь | |
Они | увенчаются | увенчались |
у — приставка,
венч — корень,
а — суффикс,
ть — окончание,
ся — постфикс.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | увенчаться |
Прич. действ. прош. | увенчавшийся |
Дееприч. прош. | увенчавшись |