Произношение | турлы́кать |
Начальная форма | турлыкать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
турлы — корень,
к — суффикс,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | турлыкать |
Прич. действ. прош. | турлыкавший |
Прич. действ. наст. | турлыкающий |
Дееприч. наст. | турлыкая |