Произношение | тиртханка́р |
Начальная форма | тиртханкар |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | одушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | единственное |
Падеж | именительный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | тиртханкар | тиртханкары |
Рд. | тиртханкара | тиртханкаров |
Дт. | тиртханкару | тиртханкарам |
Вн. | тиртханкара | тиртханкаров |
Тв. | тиртханкаром | тиртханкарами |
Пр. | тиртханкаре | тиртханкарах |
тирт — корень,
ханкар — корень,
ø — нулевое окончание.