Произношение | расслыха́ть |
Начальная форма | расслыхать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Возвратность | невозвратный |
прош. | ||
---|---|---|
Я | муж. р. | расслыхал |
жен. р. | расслыхала | |
Ты | муж. р. | расслыхал |
жен. р. | расслыхала | |
Он | расслыхал | |
Она | расслыхала | |
Оно | расслыхало | |
Мы | расслыхали | |
Вы | расслыхали | |
Они | расслыхали |
рас — приставка,
слых — корень,
а — суффикс,
ть — окончание.