Произношение | расслу́шать |
Начальная форма | расслушать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | расслушаю | расслушал | |
жен. р. | расслушала | |||
Ты | муж. р. | расслушаешь | расслушал | расслушай |
жен. р. | расслушала | |||
Он | расслушает | расслушал | ||
Она | расслушала | |||
Оно | расслушало | |||
Мы | расслушаем | расслушали | ||
Вы | расслушаете | расслушали | расслушайте | |
Они | расслушают | расслушали |
рас — приставка,
слуш — корень,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | расслушать |
Прич. страд. прош. | расслушанный |
Прич. кр. страд. прош. | расслушан |
Прич. действ. прош. | расслушавший |
Дееприч. прош. | расслушаврасслушавши |