Произношение | разучи́ть |
Начальная форма | разучить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
раз — приставка,
уч — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | разучить |
Прич. страд. прош. | разученный |
Прич. кр. страд. прош. | разучен |
Прич. действ. прош. | разучивший |
Дееприч. прош. | разучаразучивразучивши |