Произношение | размунди́рить |
Начальная форма | размундирить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | размундирю | размундирил | |
жен. р. | размундирила | |||
Ты | муж. р. | размундиришь | размундирил | размундирь |
жен. р. | размундирила | |||
Он | размундирит | размундирил | ||
Она | размундирила | |||
Оно | размундирило | |||
Мы | размундирим | размундирили | ||
Вы | размундирите | размундирили | размундирьте | |
Они | размундирят | размундирили |
раз — приставка,
мундир — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | размундирить |
Прич. страд. прош. | размундиренный |
Прич. кр. страд. прош. | размундирен |
Прич. действ. прош. | размундиривший |
Дееприч. прош. | размундиряразмундиривразмундиривши |