Произношение | поока́нчивать |
Начальная форма | пооканчивать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | пооканчиваю | пооканчивал | |
жен. р. | пооканчивала | |||
Ты | муж. р. | пооканчиваешь | пооканчивал | пооканчивай |
жен. р. | пооканчивала | |||
Он | пооканчивает | пооканчивал | ||
Она | пооканчивала | |||
Оно | пооканчивало | |||
Мы | пооканчиваем | пооканчивали | ||
Вы | пооканчиваете | пооканчивали | пооканчивайте | |
Они | пооканчивают | пооканчивали |
по — приставка,
о — приставка,
канч — корень,
ива — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | пооканчивать |
Прич. страд. наст. | пооканчиваемый |
Прич. кр. страд. наст. | пооканчиваем |
Прич. действ. прош. | пооканчивавший |
Прич. действ. наст. | пооканчивающий |
Дееприч. наст. | пооканчивая |