Произношение | поканю́чить |
Начальная форма | поканючить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | поканючу | поканючил | |
жен. р. | поканючила | |||
Ты | муж. р. | поканючишь | поканючил | поканючь |
жен. р. | поканючила | |||
Он | поканючит | поканючил | ||
Она | поканючила | |||
Оно | поканючило | |||
Мы | поканючим | поканючили | ||
Вы | поканючите | поканючили | поканючьте | |
Они | поканючат | поканючили |
по — приставка,
канюч — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | поканючить |
Прич. действ. прош. | поканючивший |
Дееприч. прош. | поканючапоканючивпоканючивши |