Произношение | поканите́лить |
Начальная форма | поканителить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | поканителю | поканителил | |
жен. р. | поканителила | |||
Ты | муж. р. | поканителишь | поканителил | поканитель |
жен. р. | поканителила | |||
Он | поканителит | поканителил | ||
Она | поканителила | |||
Оно | поканителило | |||
Мы | поканителим | поканителили | ||
Вы | поканителите | поканителили | поканительте | |
Они | поканителят | поканителили |
по — приставка,
канител — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | поканителить |
Прич. страд. прош. | поканителенный |
Прич. кр. страд. прош. | поканителен |
Прич. действ. прош. | поканителивший |
Дееприч. прош. | поканителивпоканителивши |