Произношение | погорла́нить |
Начальная форма | погорланить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | погорланю | погорланил | |
жен. р. | погорланила | |||
Ты | муж. р. | погорланишь | погорланил | погорлань |
жен. р. | погорланила | |||
Он | погорланит | погорланил | ||
Она | погорланила | |||
Оно | погорланило | |||
Мы | погорланим | погорланили | ||
Вы | погорланите | погорланили | погорланьте | |
Они | погорланят | погорланили |
по — приставка,
горл — корень,
ан — суффикс,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | погорланить |
Прич. действ. прош. | погорланивший |
Дееприч. прош. | погорланяпогорланивпогорланивши |