Произношение | побала́кать |
Начальная форма | побалакать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | побалакаю | побалакал | |
жен. р. | побалакала | |||
Ты | муж. р. | побалакаешь | побалакал | побалакай |
жен. р. | побалакала | |||
Он | побалакает | побалакал | ||
Она | побалакала | |||
Оно | побалакало | |||
Мы | побалакаем | побалакали | побалакаемте | |
Вы | побалакаете | побалакали | побалакайте | |
Они | побалакают | побалакали |
по — приставка,
балак — корень,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | побалакать |
Прич. действ. прош. | побалакавший |
Дееприч. прош. | побалакавпобалакавши |