Произношение | перемыка́ть |
Начальная форма | перемыкать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | перемыкаю | перемыкал | |
жен. р. | перемыкала | |||
Ты | муж. р. | перемыкаешь | перемыкал | перемыкай |
жен. р. | перемыкала | |||
Он | перемыкает | перемыкал | ||
Она | перемыкала | |||
Оно | перемыкало | |||
Мы | перемыкаем | перемыкали | ||
Вы | перемыкаете | перемыкали | перемыкайте | |
Они | перемыкают | перемыкали |
пере — приставка,
мык — корень,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | перемыкать |
Прич. страд. наст. | перемыкаемый |
Прич. кр. страд. наст. | перемыкаем |
Прич. действ. прош. | перемыкавший |
Прич. действ. наст. | перемыкающий |
Дееприч. наст. | перемыкая |