Произношение | перекантова́ть |
Начальная форма | перекантовать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | перекантую | перекантовал | |
жен. р. | перекантовала | |||
Ты | муж. р. | перекантуешь | перекантовал | перекантуй |
жен. р. | перекантовала | |||
Он | перекантует | перекантовал | ||
Она | перекантовала | |||
Оно | перекантовало | |||
Мы | перекантуем | перекантовали | ||
Вы | перекантуете | перекантовали | перекантуйте | |
Они | перекантуют | перекантовали |
пере — приставка,
кант — корень,
ова — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | перекантовать |
Прич. страд. прош. | перекантованный |
Прич. кр. страд. прош. | перекантован |
Прич. действ. прош. | перекантовавший |
Дееприч. прош. | перекантовавперекантовавши |