Произношение | перебуто́рить |
Начальная форма | перебуторить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | перебуторю | перебуторил | |
жен. р. | перебуторила | |||
Ты | муж. р. | перебуторишь | перебуторил | перебуторь |
жен. р. | перебуторила | |||
Он | перебуторит | перебуторил | ||
Она | перебуторила | |||
Оно | перебуторило | |||
Мы | перебуторим | перебуторили | ||
Вы | перебуторите | перебуторили | перебуторьте | |
Они | перебуторят | перебуторили |
пере — приставка,
бутор — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | перебуторить |
Прич. страд. прош. | перебуторенный |
Прич. кр. страд. прош. | перебуторен |
Прич. действ. прош. | перебуторивший |
Дееприч. прош. | перебуторяперебуторивперебуторивши |