Произношение | перебрани́ть |
Начальная форма | перебранить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | перебраню | перебранил | |
жен. р. | перебранила | |||
Ты | муж. р. | перебранишь | перебранил | перебрани |
жен. р. | перебранила | |||
Он | перебранит | перебранил | ||
Она | перебранила | |||
Оно | перебранило | |||
Мы | перебраним | перебранили | ||
Вы | перебраните | перебранили | перебраните | |
Они | перебранят | перебранили |
пере — приставка,
бран — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | перебранить |
Прич. страд. прош. | перебраненный |
Прич. кр. страд. прош. | перебранен |
Прич. действ. прош. | перебранивший |
Дееприч. прош. | перебраняперебранивперебранивши |